Paşa Gönlüm Şiiri - Mustafa Ceylan

Paşa gönlüm coştu yine,
Oluruna gitmiyor olayların
Meydan okuyorum zamana işte
Ne mi yapıyorum?
Dinleyin hele! ..

Paşa gönlüm coştu yine,
Banka kasalarını yoksullara
Fırınları verdim açlara...
Yolda bir ceylan gördüm
Kalbimi bağladım zeytin saçlara.
Dağlar boynunu büktü,
Okyanuslar diz çöktü
Bulutlar şapka çıkardı aşkıma...
Ceylan gitti, ben gittim
Peşindeyim, eridim...

Paşa gönlüm coştu yine,
Körlerin açtım gözlerini
Fırlattılar bastonları,
Doldurdular bostanları...
Sağırların açtım kulaklarını
Misket oynadık o an...
Elsizlere el, ayaksızlara ayak
Yurtsuzlara ev, yayanlara uçak
Her ne istiyorsam yaptım işte...

Paşa gönlüm coştu yine,
Bütün mağazalarda her şey bedava.
Kıyma alabilene bin dolar üste,
Karanfil kokuyor rüzgâr
Mutluluk dağıtıyor hava...
Yok ettim geceleri, boşalttım zindanları
Bir çocuğun gülücüğüne verdim cümle yılları...
Pazarlar kurdum, parasız her şey
Meyhanelerde avantadan mey,
Hey ki hey! Hey ki heyy! ! !

Paşa gönlüm coştu yine,
Nuh’ un gemisine benziyorum
Sonsuzluklarda geziniyorum...
Borsayı, lotoyu, totoyu kaldırdım
Herkes insan ya, herkes şanslı artık
Yok bundan sonra
Yok diyorum yok! .. Hasret, ayrılık! ..
Silâhları topladım attım denize
Gül verdim ellere...
Öfkeyi, nefreti, kini sildim, süpürdüm
Güneşe bile öğrettim şarkı söylemesini
Onun da tuttum kulağından
Bendeki bana götürdüm...

Paşa gönlüm coştu yine,
Beton yığını şehirleri çiçekle donattım,
Tarlalar buğday, başak...
Gel be dostum, gel, sen de gel!
Şu işe bak!