Parya... Şiiri - Mehmet Şahan

İlk emirde ne vardı? Akıl, fikir etmedik;
Güneş bize doğardı, ilmi zikir etmedik!
Saçlarımız ağardı, Hakk’a şükür etmedik;
Tespih ettik dillere; vatan, millet, Sakarya!
Teşbih ettik dinlere; din-î İslâm hep parya!

Nefs ağını ördükçe, kazanıyordu cengi;
Nefsim hayal gördükçe kırıtıyordu çengi!
Kalbim izin verdikçe şeytan olurdu dengi,
Tespih ettik dillere; ne yaşarsan(!) o kâr ya!
Teşbih ettik dinlere; Din-î İslâm hep parya!

Kimliklere büründük, hep avunduk soy ile
Kemliklerle dövündük, oyalandık toy ile!
Temliklerle övündük, top oynadık boy ile
Tespih ettik dillere; kartal, aslan, kanarya!
Teşbih ettik dinlere; Din-î İslâm hep parya!

Her insanın minneti, olsun mihmanım, ağım;
Var olmanın nimeti; dönsün kervanım, dağım!
Bu dünyanın cenneti; köşküm, sarayım, bağım,
Tespih ettik dillere; malım, mülküm çok var ya!
Teşbih ettik dinlere; Din-î İslâm hep parya!

Yıllar yılı dünyayı öküzlere taşıttık,
Yıldızları ve ayı, öksüzlere kaşıttık!
“Oku” emri bir yana; hep sizlere çaşıttık,
Tespih ettik dillere; dini anlamak zor ya!
Teşbih ettik dinlere; Din-î İslâm hep parya!

Kimi maymun maskara; hâlâ kalınsın inde,
Ve de açık – eşkere; töhmet salınsın dinde!
Resulünden teskere; “ilim alınsın” Çin’de,
Tespih ettik dillere; kitap, sünnet angarya!
Teşbih ettik dinlere; Din-î İslâm hep parya!

Pir-î Fanî der ki ben; dilimi anlamadım,
Yaratandan bihaber, “bilimi” anlamdım!
Sakın deme bu kader; “ilimi” anlamadım,
Tespih ettik dillere; “bilim” diye bir furya!
Teşbih ettik dinlere; Din-î İslâm hep parya!