Parmaklarını oynata oynata

bir kadındı kollarında
mutluluğu aradığım
aldandım olsun
yıllar bitsede kalan günlerim var
kaybettiklerimin yanında
hala önünde bir sonbahar
yağmurda ıslananmamak gibi
kuru yavan sevgisiz
sonbaharın çiçeklerini bekliyorum
kısa zayıf çelimsiz
ama benim olan bir çiçek
belli mi olur yeşerir
yüreğimdeki güçle
dökülen yapraklara inat
bir kardelen kadar cesur
ölümden dogan çiçek
aramak gözlerde bir ışık
karanlıklarıma doğru
paslanmış yüreğimde
yeni bir çırpınış
kelebek mutluluğuna da razıyım
istediğim çiçek olsun
tek benim hayatımdı
iki kanat çırpımı uzağımda
son güzel olmalı final gibi
hırslı çoşkulu aşk dolu
yorgunluğun damla damla
toprağa karıştığı
gülen yüzlerin eşliğinde
parmaklarını oynata oynata
veda hayata