Parmaklarım

Parmaklarım kendi gölgesinde dolaşıyor.
Sanki hepsi birbirine yabancı.
Oysa ne kadar da tanıdık, ne kadar da dosttular.
Hiç ayrılmayanlar.

Şimdi seni arıyorlar.
Kendilerini bıraktıkları yerde tenin var.
Saçlarının telleri.
Yanağındaki hüzün var.

Dokunmaya korkuyorlar özlemlerinde sana.
Senin habersiz anlarında dokunuyorlar.
Her biri birer elçi aslında.
Her biri yüreğimdeki seni sana aktarıyor uykunda.

Korkuyorlar belki de.
Bana ait olmadan benim olmandan.

Ve bir gün gidişinde arkandan veda etmekten.
Bir sokak kapısında.
Bir köşe başında.
Belki de otobüsün yanında.

Oysa kalmanı istiyorlar.
Tüm hücrelerim gibi.
Sonsuzluğu beraber yudumlamak.
Son nefesimde seni yanımda bulmak.
Parmaklarım kendi gölgesinde dolaşıyor.
Sanki hepsi birer yabancı.
Sanki sen yoksun gibi.
Sanki sen hayalsin gibi.