Parmaklar Şiiri - Yasin Büyükdağ

Süzülüp içe dolmuş kül rengi solukların,
Vurgununu büküp de kalbe takan parmaklar.
Nabızsız hasretinde ebedi olukların,
Kavrulan gölgesiyle göğe sarkan parmaklar.

Meyva vermez ağacın kuşu olup inleyen,
Yad eller türküsünü ninni diye dinleyen,
Yok olmak şehvetini bıçak gibi bileyen;
Maktulün yüreğinde iz bırakan parmaklar.

Sırtında hırkasıyla, elinde asasıyla,
Bir ömür yalnızlığın azadsız prangasıyla,
Dervişim düştüğü gün yollara tasasıyla,
Ardından tütsü diye ağıt yakan parmaklar...