Parmak uçlarımda...sessizce....

Yıllar sürdü yokluğunuz
sonunda gittim ben

şimdi kim duymak isteyecek
söylenmeyen sözlerinizi
kim bakacak
olmayan gözlerinize
kim isteyecek
hüzünlü ellerinizi
kim omuzlayacak
vermediğiniz dertlerinizi

gittim ben
şimdi kim ağlayacak
duvarlarınıza bakıp bakıp...
kim bekleyecek
elinde anahtar
karşıda kilit
uzanmadan
bekleyip

gittim ben
şimdi kim kalacak
dur dediğiniz
bekle demediğiniz yerde
sabır örerek
ilmik ilmik
göz göz
yürek

gittim ben
siz hepiniz kaldınız geride
bir başınıza..
siz
suskunluğunuz
yokluğunuz
duvarlarınız
belki de
umut ederek
oradadır diye

Ama bilmem duydunuz mu
gittim ben
parmak uçlarıma basarak
ve gülümseyerek

sessizce...

(16 Mayıs 2005)