Yıllar sürdü yokluğunuz
sonunda gittim ben
şimdi kim duymak isteyecek
söylenmeyen sözlerinizi
kim bakacak
olmayan gözlerinize
kim isteyecek
hüzünlü ellerinizi
kim omuzlayacak
vermediğiniz dertlerinizi
gittim ben
şimdi kim ağlayacak
duvarlarınıza bakıp bakıp...
kim bekleyecek
elinde anahtar
karşıda kilit
uzanmadan
bekleyip
gittim ben
şimdi kim kalacak
dur dediğiniz
bekle demediğiniz yerde
sabır örerek
ilmik ilmik
göz göz
yürek
gittim ben
siz hepiniz kaldınız geride
bir başınıza..
siz
suskunluğunuz
yokluğunuz
duvarlarınız
belki de
umut ederek
oradadır diye
Ama bilmem duydunuz mu
gittim ben
parmak uçlarıma basarak
ve gülümseyerek
sessizce...
(16 Mayıs 2005)
Sıla Nur KökenKayıt Tarihi : 20.5.2005 14:13:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!