Parmak terbiyecisi Şiiri - Necdet Yağan

Parmaklarıma yılar yılı
Bilmeden çok haksızlık yapmışım
Sigara yakıp, kadeh kaldırmaktan
Çatal, bıçak tutup, kaşık sallamaktan
Başka şey yapamazlar sanırdım

Parmaklarımı meğer yanlış tanımışım
Telefon tutup, direksiyon kullanmaktan
Kalem oynatıp, tuşlara basmaktan
Televizyonda kanal kanal dolaşmaktan
Başka şeyden anlamazlar sanırdım

Emekliliğimde iş edindim
Parmaklarımı terbiyeye giriştim
Yemek yapmayı, salata hazırlamayı
Çay demleyip, kahve kaynatmayı
Zorlanıp, üzülmeden öğrettim

Evdeki tüm mekanikleri çalıştırmayı
Süpürgeyi, bulaşık, çamaşır makinasını
Fırını, mikrondu, mikseri kullanmayı
Hatta toz alıp, ortalık toplamayı
Uğraşıp, didinmeden öğrettim

Artık parmaklarım
Yalnızlığımdaki can yoldaşlarım
Onlarla kaleme düşüyor içimdeki duygularım
Anladım ki, hayatta kalmak için bile
Ben onlara muhtacım