Güneşler parlıyordu, çünkü kütle bu evrene miras bırakılmıştı.
Sadece delice uçuşanlar vardı, her şey bir küvezdeykense.
Sıcak olması gerekliydi, evet ama hiç de öyle değildi.
Orda bir tür huzur bulunurdu hali hazır, hep ama değişik.
‘Aşk bu olmalı’ diye düşündüm, işte bu kadar karmaşık.
Ne sıcak, ne soğuk ya da hepsinden biraz; bir koca iletici soluk –
kütleli parçacıklar daha oluşmamışken,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta