Parmak Çocuk Uzayda Şiiri - Akın Akça

-*-
e.
Boşluklar da karanlığa ihtiyaç çeker:
Kendine bir boşluk bırak,
az nefes al.
Geri dön, ileriye git;
kullan sana bırakılan
dar boşlukları,
gepgeniş -
boşluklar da ihtiyaç çeker karanlığa
- ve yüzeyinde var
ışıktan noktacıkları,
ölenin yerine yenisinin geldiği.
-*-
Versailles’de
mavi-beyaz hayaletinin önünde duruyor -
çimenler üzeri,
kırlarda
- Marie Antoinette’nin
, başı eğik
hayaletinin o küçük kız çocuğunun ….
-*-
ee.
Parmak çocuk o yıldızlardan
birinin çevresindeki
bir gezegende yaşayan;
bir çömleği kurcalayıp elleriyle
şeker arıyordu onun içinde.
Sandı gelmez dibi,
dibine çekti çömlek onu;
parmak çocuk gözden kayboldu.

Bir koli içerde bulmuştu.
Gökte yıldızlar parlıyordu …
Toprak altından toprak üstüne
çıkmış kökler fark ediliyordu!
Uzayın içindeki parmak çocuk,
“uzay” ordaydı.
Oydu “uzay” ve o uzay’dı.
Karanlık orda değildi.
-*-