doyulur mu ki
doyasıya süzülsen
dağılırım yar
yoktan yere üzülsen
doluyor deniz
karaca gözlerine
aymazca yelde
yüreğimde büzülsen
özledim seni
gülüşünü bırak git
dışa çıkarken
gözlerimde çözülsen
içimde serpil
kar ürkekliği ile
lapadan dökül
doruklara yazılsan
damlaları gör
gözlerimden incimsi
dokunuşunla
parmağında ezilen
020210-3denizli
Ozan EfeKayıt Tarihi : 4.2.2010 21:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!