Yüzük Şiiri - Tunem Tunem

hatırlarmısın bilmiyorum ben nişanlandım dediğinde
sana o an aklıma gelen ilk soruyu sormuştum
nasıl yakıştımı parmağına demiştim.
tabii bu kinayeli bir soruydu
insan kendini aşık olduğu kişiye ait hissederken
bir başkasının yüzüğünü nasıl takar demek istemiştim benim için bu hayattaki en büyük sıfat senin eşin olmakken
senin bir başkasını düşünebilmen o kadar ağır geldi ki bana
beni affettin mi dediğinde dilim affetti dedi ama gönlüm hiç affetmedi hiç
hep başkasını suçlasanda sen
ben hep seni suçladım
yaşım çok küçüktü idrak edemedim demende birşey ifade etmedi benim için
bir başkasının tenine dokunmayı içine sindirebildiysen idrak edebilmişsin mutlaka
ben birlikte çocuğumuza seçtiğimiz ismi kızıma koyamadım ama
koymayı çok isterdim onun senden haberdar olması engelledi bunu
ama engelleyemediği o kadar çok şey kaldıki içimde adeta benden bir ben çıktı
silemedim izlerini onlarca yıl boyunca
belki silmek istemedim çünkü geriye benden birşey kalmazdı