Parlayan Güneş Şiiri - Aşık Meydani

Beşyüz yetmişbirde parlayan güneş
Kark eyledi cihan ışık nuruna
Haktan mevce gelip gökten saf saf
Melek secde kıldı canan uğruna

Doğar doğmaz ümmetini isteyen
Batıl yoldan doğru yolu gösteren
Aç karnı doyurup yetim besleyen
Dayanamaz ümmetinin zarına

Cebrail-i emin idi sırdaşı
Öyle bir canan ki gelmemiş eşi
Dur dese durdurur batan güneşi
Dağlar bile dayanamaz zoruna

Altmış üçte yüce emir gel oldu
Terleri döküldü gonca gül oldu
Bin bir hadis şeker oldu bal oldu
Hiba ettti ümmetine yârına

Aşa aşa karlı dağlar ardını
Hak nasip eylese görsem yurdunu
Sefil Meydân kimse bilmez derdini
Lâyık kılsın cemaline nuruna