Parlatılmış Gümüşlükler Şiiri - Tolga Ha ...

ya ben seni sevemedim
ya da sen sevmelerim olamadın

kimse anlamadı derdimden
kimse ilaç olmadı masum gönlüme

ya eski bir kahve fincanı
ya da parlatılmış gümüşlükler

hangi yüz bakar bilemem; benim yerime aynaya
benim bakamadığım ela gözlere
hangi beden can olur
benim giremediğim ruhun içine; sarar sımsıkı

ya ben erken doğmuşum
ya da zaman çok geç kalmış

haziran akşamları bana seni anlatır
bakışların dalgınlaşmış
gözlerin yaşarmış...

ey! ! ! sen ki gözlerine kurban olduğum yarim
ben senin gülen gözlerini sevmiştim
ağlayan yüzünü hayatın sonu bilmiştim...