Parlak ama buğulu Şiiri - Mehmet Kızılhan

Parlak ama buğulu gözlerindeki gülüşün
Tutkuyla kalkılan sabahın özentisinde
Öfkelendiren hareketler insanı üzen
Neden diye soruyor kendine insan
Yetinemiyor kendi içinde
Sonra soruyor karşısındakine
Cevaplar yeterli mi yetmez
Anlayamamak sarar her yerini
Öfkeni bastırmak için ya iki damla gözyaşına
Kimi zamanda bir lokma yemeğe düşer gönül
Gözlerin parlar bakarım içine
Buğusu sarar ruhumu keşke elimden birşey gelse
Ama candır gülüşün tenime nefesime
Can olsun tutuşum ellerine yüzüne gözüne
Ruhuna kalbine
Sarıp sarmalayayım seni içime
Ruhunu kanatlandırayım sesimle sevgimle.