Zaman kötü zaman insan çaresiz,
Kaderine küsmüş parktaki kadın.
Yıkılmış Dünya sı perişan pişman
Sanki bir cesettir Parktaki kadın.
Elleri titriyor gözü görmüyor
Eşine dostuna akıl ermiyor
Kimsesi yok belki sırda vermiyor
Vicdanı sızlatır Parktaki kadın.
Hersabah erkenden yollara düşer
Boş şişe topluyor satarda yaşar
Bazen umman olur dolarda taşar
Herzaman ağlıyor parktaki kadın.
Yalındır ayaklar dağınık saçlar
Herzaman kederli gözünde yaşlar
Zalim felek vurmuş yinede taşlar,
Kaderin bumudur parktaki kadın.
Kayıt Tarihi : 17.9.2012 21:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Özdere sahillerinde ve parklarda boş bira şişeleri,boş gazoz ve maden suyu şişeleri toplayıp satarak yaşamını sürdüren yaşlı bayan a yazdım.
...bu şiirde hüzün hat safhada olmasına rağmen ağzınızdan bal akıyor demem bir tezat değildir. bu sunulan hüzün bir bal gibi tarafımca yudumlandı.
'Zalim felek vurmuş yinede taşlar,'
...bu mısra 'halada taşlar' olsa çok daha anlamlı olacak.
...başarılar efendim.
TÜM YORUMLAR (1)