Park, banklar, insanlar, ağaçlar ve güvercinler...
Oturuyorum...
Böyle bir ortamda birini hayal ederek zaman geçiriyorum:
Karşıda oturana bakarken, “hayal ettiğim insan bu olsun” diyorum;
Kumral uzun saçlarını bağlamış,
Yarı çıplak ayaklarla gelmiş parka.
Avuç avuç buğday tanelerini
Düzgün ve uzun parmaklarının arasından dökerek güvercinleri besliyor...
Büyük çınar ağaçlarındaki güvercinler de geliyor;
Çevresini sarıyorlar
Güvercinler ona o kadar yakın ki,
Neredeyse çıplak ayaklarının üzerine çıkacaklar.
Görüyorum ki güvercinlerden biri bir adamın ceketini kirletmiş;
Oradan ayrılmak zorunda kalıyorum.
Kayıt Tarihi : 6.2.2004 08:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!