Park, banklar, insanlar, ağaçlar ve güvercinler...
Oturuyorum...
Böyle bir ortamda birini hayal ederek zaman geçiriyorum:
Karşıda oturana bakarken, “hayal ettiğim insan bu olsun” diyorum; 
Kumral uzun saçlarını bağlamış,
Yarı çıplak ayaklarla gelmiş parka.
Avuç avuç buğday tanelerini
Düzgün ve uzun parmaklarının arasından dökerek güvercinleri besliyor...
Büyük çınar ağaçlarındaki güvercinler de  geliyor; 
Çevresini sarıyorlar
Güvercinler ona o kadar yakın ki,
Neredeyse çıplak ayaklarının üzerine çıkacaklar.
Görüyorum ki güvercinlerden biri bir adamın ceketini kirletmiş; 
Oradan ayrılmak zorunda kalıyorum.
Kayıt Tarihi : 6.2.2004 08:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
 


Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!