Parkta Yalnızlık Şiiri - Kutsal Çakıroğlu

Bu gün parkta ağaçların altında duran tahta bir sıranın üstünde,otururken
hafiften esen rüzgarla dalından iki sarı yaprak düşmüştü yanıma elime aldım
garip bir şekilde bizi düşündüm hüzünlenerek ve hayal ettim o an..
işte tam şimdi seninle beraber birlikte burada olmalıydık...Sen benden önce gelmişsin parktaki tahta sıraya oturmuşsun ve ben sessizce gelip arkandan yavaşça dolaşıp ellerimle gözlerini kapamalıydım...ellerim gözlerini kaparken kim olduğumu sormalıydım...ve yanına otururken kapalı kapılarımızdan fırlayıp gelen tüm duygularımızla gülüşlerimizle konuşarak şakalaşmalıydık sen gazeteni okumalıydın bende çayımı yudumlamalıydım sonra okuduklarından konuşmalıydık ondan bundan...ve akşam güneşinin denizin üzerindeki ışıldayan yakomuzlarını kıyıya vuran nazlı dalgalarını seyretmeliydik seninle..uzaktan gecen gemilere bakıp gideceğimiz yerleri birlikte düşlemeliydik ve şimdi sen olmalıydın yanımda bu iki yaprak gibi.. düşerken bile bu yapraklar gibi birlikte olmalıydık bu yerde..sonra akşamın serin ılık rüzgarları esmeliydi uzaktan saçlarımıza tenimize...ilk karşılaşmamız gelmeliydi aklımıza bir akşam üstü gözlerimizin ilk sevişmesi telaşı içinde terlemesi düşmeliydi yüzümüze...Aşk bulutlarının hızlı dansında sevda yağmurularında ıslanarak sevgi damlaları ile toprağa ekinler ekerek yeni filizler vermeliydik rüzgarlarla buluşup dağlar tepeler aşarak yaşamalıydık birlikte olmalıydık seninle...Bir kuş sesiyle başımı kaldırıp yanımdaki ağaça bakınca tüm hayallarim bir kuş gibi uçup gitti...El sallamadan ardından baktığım o vapur keşke seni bana bırakıp ayrılsaydı gönlümün iskelesinden. beni bir başına yanlız bırakıp gitmemeliydin....şimdi yalnız oturup dolaşacağım bu parkta yalnızlık umurumda olmamalıydı....