Parkta dolaşırken Şiiri - Mikdat Bal

Parkta dolaşırken bir adam gördüm
Yanına yaklaştım halini sordum
Hele bir dur dedi geçtim oturdum
Dedim dünya yalan, sah dedi bana

Gözleri nemliydi sesi titrekti
Uzakta durduydum yanına çekti
Konuştu konuştu icini döktü
Dedim kimsen yok mu, ah dedi bana

El kızı dışardan eve girince
Baba düşünmeden malı verince
Atarlar dışarı zayıf görünce
Dedim evlat yapmaz, vah dedi bana

Oğluna vermişti bütün malını
Kaldırıp sokağa atmış gelini
Gelene gidene açar halini
Dedim git geri al, hah dedi bana

Sözümü dinlerken gülümsüyordu
Bu dediğin şeyler güzel diyordu.
Tekrar karşılaştık ve gülüyordu
Dedim ki nasılsın, şah dedi bana

Mikdat der önceden düşünmek şartmış
Toplumda bu gibi olaylar artmış
Bizim ki oğlunu evden çıkartmış
Dedim hiç uğrar mı, kâh dedi bana