Parkta Çocuk Şiiri - Yusuf Ter

Mehtap için
I

oturmuş bir bank üzerinde
karşımda oynayan çocuğa bakıyorum
masum,küçük,bilgisiz
dünyadan ilgisiz
koş küçüğüm oyna
büyüyüp serpilene dek,
hiçbir şeyi aklına koyma
dünyanın pisliklerinden
düzenin çirkefliğinden habersiz
oyna
hayat senin küçüğüm! ! ....

coşku,sevinç,heyecan
dünya senin küçüğüm
hakimi senmişsin gibisarıl ona
bir gün son bulacak
hayatın mücadeleyle sorunlarla dolacak
hangi yöne gideceğin bilinmez
belki sana seçenek sunulacak
çizdiğin yol
ömrünün sonuna dek yürüdüğün iz olacak
öyle bir yaşaki
oynadığın oyun gibi heyecanlı....
öyle bir ömür sürki
sevgi ve sevecenlık dolu
onur ve gurur anahtarın olsun
onunla her kapıyı acacaksın
sevgini, şefkatini rehberin yapacaksın,
ama asla benım gibi yanılmayacaksın...
yol gösterenin olsun
nasihat edenlerin iyilikten yana olsun
öyle kararlar verki
sonunda pişmanlık olmasın
öyle hatalar yapki
geri dönüşü mümkün olsun
küçüğüm! ! ! ! ! ......

113

II

hayat dolu çocuğum oyna doya doya
tadını çıkar bu çocukluğun geri dönüşü olmayacak.....
öyle bir oyun oynaki
bir önceki günü aratmayacak
çocukluk her insana bahşedilen kutsal bir armağan
ne yaparsan yap çocuktur bu denilip hiç bakılmayacak
ömrünün sonuna dek edindiğin en temiz hatıralar
çocukluğundan kalacak......
oyna küçüğüm
doya doya
doy oyuna......

114