Parklar Virane Şiiri - Atilla Durukan

dün
ayaklarım götürdü yıllar öncesine beni.
gittim, seninle gezdiğimiz o yerlere.
ismini yazdıgım o sıradaki,
çizdiğim kalbim duruyor hala.
gün geceyi öperken hasretiyle,
gece tüm arzusu ile yanmak için,
sarılıyordu güneşe.
bir taraftan bir hasret türküsü,
ölen birinin selası ile karışıyordu.
ben inerken adım, adım
gündüzden geceye,
görünmeye başlamıştı kalleş yüzlü geceler.
kaldırımlar şehvetinden inlerken,
gidiyordum yavaş,yavaş ben senden.
geçmişin defter açmıştı bilirsin,
lale,sümbül,mor menekşe, beyaz gül,
ten damlandı o açılan kardelen.
ırza geçmiş pis geceler yayılırken aleme,
kirliliğin bak kahrından kurudu hep çiçekler.
böylece
tersine çevirdin dönen çarkımı,
kadere küserek çekip giderim.
sevda demem artık ben bu acıya,
kendimi alarak buradan giderim.