Parkın Köşesinde Şiiri - Fahri Öztürk

Düşünüyorum bir bir
Şu gelip geçenleri
kimi ameliyat ipliği için
sabahtan akşama bağırsak ayıklamakta
Kimi kirli paslı civataları
Sabahtan akşama sıkıp durmakta
Güzel kızların elinde çaput
vitrin camlarını silmekte
kimi de paspası sürtüp
köpüklü su ile yeri yumakta
dükkanların kapılarında
bir duvara veya cama dayanıp
mahzun mahzun durmaktalar
bazı yerlerde oturmuşlar sandalyeye
birileri ile konuşmakta

Hava biraz bulutlu bugün
Gölgeli yerlerde insanlar oturmakta
Belliki evden sıkılmış millet
Buralarda huzur bulmakta
Kimbilir belki çocuk gürültüsü
Belki de karı dırdırından kaçmakta
Gelinin ayağı altından çekilip
Süpürge gürültüsünden kaçmakta
Geceyi gündüz eden kişilerin
Tek gayesi bir lokma ekmek
Çalışmasalar eve ekmek nasıl gelecek
Sevgi de bitecek belki orada
Çoluk çocuk okuyacak okulda
Kitap defter isteyecek
Gözleri görüyor vitrinde her şeyi
Tabii ki onlatı da isteyecek
Bazen bir deniz veya piknik
Hatta yazlığa bile gidilecek
Çaresiz çalışmak lazım
Bunların hakkından nasıl gelinecek
Çalışır şehirli, çoluk çocuk
Kira, yoksa nasıl ödenecek
Koca şehrin sokaklarında
Böyle olmasa kimler gezecek
Bir ihtiyar oturuyor köşede
Ellerini açmış ve garip
Kim bilir ne derdi var onun
Yoksa keyfinden mi dilenecek
Bir kadın, sıcakta kucağında bebek
sanırsın taştan su çıkaracak
Bİr harhar yapmış da çuvaldan biri
Çöpten gör sen, ne ekmekler çıkaracak.