Park Köşesi Şiiri - Emre Yavuz 2

Parklar bana lazım
diye bağırır çocuk
çocuk parklarında salıncaklar hızlanır
Gün ufukta hazlanır
kaydıraklar ağlar
bir kadeh rakı dökülür üstüne ömrümün
alkolik bir deyyus geceden özür diler
neden sevgi
onca derbeder ve serseri
bir şık bıçak darbesiyle
yarar karanlığı
yürür giderim orda ileri geri
bıraktım ardıma şimdi her şeyi
sorgulamıyorum kimseyi
ve hayatımdaki yeri
zaten doğrudur herkesin dediği..
kararlar olur olmaz verdiğimiz kararlar
belki bazılarımızın içini karalar
kop koyu bir girdabın içine bırakılmış çocuk gibi
bilmezler
bilmezler
bilemezler
görmezler nerede nasıl olduğunu
bazen de umurlarında değilsindir
kimi zaman afallarsın
dilini bilmediğin
notasından ayıkmadığın bir şarkı misali
herkesin haklı olduğunu anlarsın tekrar
bir tek o parkta bağıran velet haksız
ve bağırır adam
neden sevgi
bence derbeder, serseri...