Park Şiiri - Ceyhan Bektaşoğlu

bundan tam üç ay önce
gölde beş çocuk
kıyıyı izliyordu
ve
kıyıda bir çoban
sessizce
bulutlara bakıyordu
bundan tam üç ay önce
gölde beş çocuk
ve
kıyıda bir çoban
birbirlerinden habersiz
şarkı söylüyordu
bundan tam üç ay önce
gölde bir çocuk göle atladı
peşinden bir diğeri ötekini itti
onu bir diğeri izledi
tek bir kişi kalana kadar
sırayla atladılar
kıyıdaki çoban
çocukları izliyordu
ve içinden
daha dün onüç yaşındaydım
diyordu
ve evet
tam üç ay önce
beş çocuk bir çoban
dünyanın bir köşesinde
ıslak olsa da kimi
zamanı öldürüyordu
bundan tam iki ay önce
kalabalık bir cadde de
gün akşamına varırken
bir adam etrafı izliyordu
bir diğeri bir büfeden
sigara alıyordu
iki insan elele yürüyordu
iki ay önce
akşamına yakın bir günde
kalabalık bir cadde de
bir sürü insan
birbirinden habersiz belki de
aynı şeyi yapıyordu
yaşlı olan adam
-belli ki yorgun-
oturacak bir yer arıyordu kendine
iki kişiden biri
diğerine bir şeyler anlatıyordu
ve en sondaki büfenin önünde
bir kadın
herkesten bağımsız
kitap okuyordu
bundan iki ay önce
kentin kalabalık bir caddesinde
ara sokaklardan
insan sesleri geliyordu
sonra biri öbürünü itiyordu
sarı saçlı çocuk gülüyordu
kadın durakta bekliyordu
çocuk bir oyuncak mağazasının önünde
annesini çekiştiriyordu
iki ay önce
kalabalık bir cadde de
kent
soluk alıp veriyordu
bundan tam bir ay önce
bir iskelede onüç kişi
altısı bir bankta
yedisi ayakta henüz
denizi izliyordu
güzel sözler söylüyordu belli ki adam
kadın gülümsüyordu
bundan bir ay önce
bir iskele de onüç kişi
arada sırada kenti izliyordu
kendi evini bulmaya çalışıyordu
küçük bir çocuk
ve tamda bu sırada
renan usta
saatine bakıyordu
bundan bir ay önce
iskelede onüç insan
içlerinden ikisi gülüyordu
bugün
bir parkta ben
sallanan ve kayan
çocukları izliyordum
ve
kendi kendime
daha dün on üç yaşındaydım
diyordum