Faşizme karşı savaşarak yaşlanmış
Charles Bonnefoy Paris’te
Kadehiyle nişan alarak
Le Pen’in afişini
“Can almak yetmiyor artık onlara, diyor
Düşler ölsün istiyorlar”
Barikatları anlatıyor bize
Söküp dizerek yeniden
Zamanın yörüngesinde
Ama, zamana ait olmayan kaldırım taşlarını
Haritanın kavislerine zor günde yoldaş olanları yazıyor
Öğrenince Türkiyeli olduğumu
Ellerine alıyor elimi
“Eşsiz çocukluk ülkesi diyor, Manoukhian’ın2
Michel ah, elebaşı direnişte işçi militanların
O göçmenler ki kaynağı
Dudağımızdaki helal gülüşün
Ölürken –Fransa tek sözcük ağızlarında–
Boylu boslu bir barikat, granitinde gecenin
“Gördüm ülkenizi
Savaşanlarınız var sizin de
Şenlikli, diri
Belleğimde adları
Denis Gesmij, Mayer Şayan
Kardeşleri. Çok çocuklar”
Bir zaman dışarı bakıp iç geçiriyor
“Düş ölür göreni olmayınca
Ölüdür insan, düşüne yaraşmayınca”
Susuyor sonra
Yerkabuğunun üstünde bir bardak şarap
Kayıt Tarihi : 24.10.2004 10:33:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
