Dün bütün gün Paris’teydim.
Yoğun bir yağmurun altında doyasıya dolaştım.
Sinemeye gidecektim vazgeçtim
Yalnızlara oynadım.
Kendimi soyutladım Paris’in gizemli havasından,
Bir anda seninle karşılaştım
Ele ele tutuşup dolaştık biraz
Binlerce insan içinde ikimiz yalnızdık
Sarmaladı bizi sevda sıcaklığı
Sohbet ettik birbirimizle
Yağmurda yüreğimin şemsiyesi oldun
Mutluluk dansımız yansıdı vitrinlerin camına
Nazlandın
Elimi tutmadan
Yüreğimi sarmalayarak
Yana yana yürüdün benimle
Sessiz ve derinden yakan gözlerle baktın bana
Yağmur şiddetiyle aktın yüreğime
Sonra yanaklarıma verdiğin sevda öpücüğü
Beni kendime getirdi.
Uzaktan seni içimde sarmaladım
Kayıt Tarihi : 1.12.2012 21:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Peköz](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/12/01/paris-sokaginda-sevda.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)