Paris'in Banliyölerinde Şiiri - Yusuf Kazak

Dönüş vaktiydi, maden işçilerinin;
Kambur sırtlı dağlarda,
Elmaslar arayan.
Feryatlarıyla isli gözbebeklerin,
Çıkılırdı umudun yollarına;
Bilinmezliğine sonraki günlerin,
Paris’in banliyölerinde…

Kesilirken soluğu fabrika bacalarının,
Bitap düşerdi işçiler,
Umudun kırıntılarını taşıyan.
Çalarken kuzguni şapelden,
Pesimist çanlar; yürürdü
Sevginin şarkılarıyla işçiler,
Müşfik kollarına evlerinin.
Paris’in banliyölerinde…

Aydınlatırken Eyfel’den ışıklar,
Fildişi şatolarını şehrin;
Uğramazdı parlak ganimetler,
Sıkkın sokaklarına işçilerin.
Gülücükleri şatafatın rengi
Sevgililer,
Bezerdi ruhsuz geceyi,
Paris’in banliyölerinde…