Parıltı Ve Bunalım Şiiri - Recep Uluçay

Dudaklarını sevgilisinin teninde unutup
Düşüvermişti yola geceyi keşfetmek için
Denizi gölge gibi anbean yanında tutup
O şairâne ilhamlara esir olmak isterdin

Bir acı gibi soğuk, bir acı gibi mutlak
Saatlerde soyup atmak isterdi ruhunu
Tenini bir giysi gibi şu kenara bırak
Yalnız kadınlara özgüdür bu cesaret oyunu

Gitmek, gitmek ama hangi beldeye
Yakınlar olmuş uzak, uzaklar olmuş yakın
Sürüvermiş Tanrı seni bu trajik sahneye
Bu bilinmezli oyununun yıldızı olmaya bakın

Göğsünde bir madalya gibi taşırdı yalnızlığını
Dağlar ve mağaralar bile imrenirdi ona
Kadınlar bile bırakıp o şen kahkahalarını
Bir şehvet saati gibi koşardı gözyaşına

Sessizlik, sessizlik yalnız bu büyülü kelime
Ya da bir uzay boşluğu denk düşer kederine
Gece karanlıktır diye aydınlıktan uzak bilme
Ruhunun güneşi karanlıktan doğar yine
2022 TEMMUZ