Parıltı Şiiri - Necdet Evliyagil

Sanma ki
Işık söndü diye
Görüntün kayboldu;
Oysa inan ki
Işığa parıltısını
Ve tüm aydınlığını
Veren sensin…

Işığın gücünü,
Başdöndürücü hızını
Senden aldığını;
Evreni
Seninle kucakladığını,
Biliyor musun? …

Sen gülmeyince
Ve kederlenince,
Güneşin aydınlığnı
Üzerimizden geri çektiğini;
Sen gelmeyince
Ve sevinmeyince,
Simsiyan zifiri
Bir karanlığın,
Gözlerimizi-yüreklerimizi
Sardığını-sarmaladığını
Hissediyor musun? ..

Niçin aydınlığını
Esirgiyorsun?
Ve ışıklarını
Göndermiyorsun?
Niçin gülümsemiyorsun;
Oysa yaşıyor musun?