Parğacekli Mehmet Şiiri - Mahmut Cantekin

“ Bütün güzel insanlara saygılarımla”

Parğacekli Mehmet vardı,
Ayağında Kâhta şalvarı,
Başına kasket takardı…
Orta boylu ince esmerdi,
Fırat gibi coşkulu,
Akdeniz gibi gülerdi.
Dostum derdi babam O’na,
O babama dostum derdi,
Evimizdi evi,
İnsanlıktı görevi…

Parğacekli Mehmet,
Böyle güzel dost,
Olmaz herkese kısmet…
Düşününce o günleri,
Saçlarımda dolaşır,
Nasırlı şefkatli eli…
Yaralı yüreğimize,
Dermandı tatlı dili,
Hala gözümün önünde,
Babacan hali…

Parğacekli Mehmet,
Dürüstlüğün timsali
Nasıl yaşanırmış dostluklar,
Öğrensin keklikler,
Taklacı dalkavuklar,
Doğruyum diyen yamuklar…
Öğrensinler insanlığı,
Benim saf,
Benim vicdanlı,
Güzel insanlarımdan…

Parğacekli Mehmet,
Getirebilseydim gidenleri,
Getirirdim o günleri…
Sen ve babam,
İki güzel insan,
Ve bütün güzel insanları,
Alıp getirirdim geri…
Öperdim nasırlı elleri,
Taç yapardım başıma,
Adam gibi adamları…