Pare pareyim Şiiri - Ahmet Coşkun

Pare pareyim

Gönül dağlarında rüzgâr esiyor
Güzeller dökülmüş yolu kesiyor
Yârim küsmüş bürünüp susuyor
Gül kokusu karışmış yellere vay

Kaşın gözün hele gül gamzelerin
Damla değil o akan zemzemlerin
Öyle bakma yıkar beni ezmelerin
Gül değişmez bağvan güllere vay

Gel yanıma canım fedadır uğruna
Ateşten közleri mi bastın bağrına
Böyle yaşamak gitmez mi ağırına
Çalıp sesi veremedim tellere vay

Ah karaahmedin kanatsız turnası
Kutsal diyarlarda Bağdat hurması
Gün tutar orucu kurulmaz sofrası
Ölürüm söz söyletmem ellere vay