Pardon! Ölmek Lazım!

Gözünü ilk açtığında
Bu fani dünyaya
Sen ağladın
Onlar güldü
Ağzı kulaklarındaydı
Ya ailendi onlar
Ya da akraban

Yine onlar ağlayacak
Sen göçerken
Öbür âleme
Ama önemli olan
Ne kadar çok
Ekleyebildiğindir
Bu ağlayanlara
Ne kadar çok olursa
Ardından ağlayanın
Bırakmış sayılırsın
Geride bir hoş seda

Ben mi?
En azından sevinmezler
Sevinçten göbek atmazlar
Ondan eminim de,
Ötesini bilemem.
Yaşayıp görmek lazım!
Pardon! Ölmek lazım!

(Allah gecinden versin!)

22/01/2009 – KONYA