Pardon Hekim Bey! Şiiri - Ömer Dalman

Dayı şaşırdı!
böyle bir şeyi hiç beklemezdi.
o tam bir eski topraktı
mertliği, babalığı, cömertliği temel edinmişti.

yıllar sonra o uzak akrabasının hatırını sormaya gittiğinde
karşısına
ona doğrudan ulaşıp, hatırını sormasını engellemesi için para alan
baraj gibi
duvar gibi
ateş duvarı gibi
dağ gibi sekreter engelinin çıkacağını
nereden bilebilirdi? !

hele bir de utanmadan
kibarlıktan, insanlıktan maksimum uzakça
ille de şu telefonu bağlamaması! ..

herhalde bizim çocuk çok yoğun dedi Dayı
ne de olsa artık bir sosyete doktoru,
ama yine de delikanlıdır bizim Cahit…
bir kahvesini içeriz şimdi.

ama saftı Dayı!
anlamıyordu
artık ortam değişmişti!
adam o sırada içeride kahvesini yudumluyor
plazma TV’sini zaplıyordu;
hastası bile yoktu!
bulunduğu semt lükstü
satışların, arkadan konulan gülücüklerin
arabasına ve cebine göre değerlendirmelerin elverişli olduğu yerlerden biri…

çirkin suratlı
bütün kibirine rağmen güzelliği 5 para etmeyen sekreter
elinde kalemi
hemen not almaya çalıştı.
Dayıya sormadı bile esas konuyu.
onun gözünde sadece parası alınacak bir enayi daha,
vizite ücretiyle içeri girip
duyacağı pozitif kelimelerle kendini aldatacak bir zavallı
bir insandı Dayı! ..
halbuki sadece bir İnsan Selamı verip, almaktı niyeti.
belki tek fazlası bir kahve…

kadına kalsa
çoktan muayene ücretini ödetecekti içeri girmeden.
aslında hala umudu da kesmemişti zaten!
Dayı karşısında duran vampirin
üstelik de çirkin vampirin farkına geç de olsa varmıştı.
yüzü ekşimişti.
ve bir türlü içeriden bir buyur haberi gelmemesi
iyice midesini bulandırmıştı.

anladı…
bu ziyaretin hayırlı tarafı kalmamıştı artık.
dayının ölçü birimi zaman aşımına uğramıştı.
nedensiz, beklentisiz, hesap gütmeyen bir merhaba
artık geçersizdi.

daha fazla oyalanmamaya karar verdi.
bir şey söylemeden arkasını döndü
kapıya yöneldi.
çirkin suratlı vampirin yüzüne bakmadı bile.
zaten ne kalçası, ne bacakları
ne ayakları,
ne beli, ne göğüsleri
ne de dudakları para etmezdi!
Dayı’ya göre kadın
hiçbir nedenle kibarlığı hak etmiyordu!
kapıyı sertçe vurarak kapadı
çıktı gitti.

giderken yaşadığımız zamana bir kez daha lanetler yağdırdı.
Kendi hesaplarındaki hesabı olmayan servetinden
bizim doktorun haberi yoktu
olmayacaktı da!
halbuki Dayı
onun hayatını defalarca şişten geçirebilecek varlıktaydı.

doktor
halen muayenehanesinde
ucuz et peşinde
ucuz ekmek peşinde koşturup
gecelere kadar
yanındaki vampir sekreteriyle çalışmaya devam etti.
çalışma ritmi hep aynı dolulukta sürdü.
hayatında hiçbir yenilik yapmaya fırsatı olmadı
hep yakındı yoğunluktan.
söğüşlediği insanlar da fayda etmedi.

kim bilir
Dayı’yı geri teptiği gibi
insanlık adına kapısına gelmiş
ne çok fırsatı da öylece geri tepmişti.
şu anki sürüngen vampir hayatını sen hak ettin doktor bey
kimseyi suçlama!

(Ocak 2007)