okulda öğrendim hayatta şaştım
tırnakla kazıdım dağları geçtim
aşkın güneşinde kavrulup piştim
şimdi kimse bana öğüt vermesin
çok iyilik yaptım nankörlük gördüm
şapka derken başıma çoraplar ördüm
görüyorum sandım yazık ki kördüm
artık kimse bana öğüt vermesin
fırtınalar bitti kıyıyı buldum
yükseklerde hamdım düşerken oldum
tın tın öten boştum iyice doldum
yeter kimse bana öğüt vermesin
ne oldu peki neden yalnızım böyle?
gitme arkadaşım dönüp de öyle
bir kelâm et ne olur bi’şeyler söyle
öğmesin gülmesin selam vermesin
yeter ki yanımdan ses eksilmesin
(şubat '03)
Fuat EriçokKayıt Tarihi : 30.4.2006 19:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
renlerin etrafında sesler azalır. Ne hikmettir bilinmez!
TÜM YORUMLAR (1)