Sensizlik kadar büyütemediğim hayalimi yaşıyorum şimdi
toprak kadar yalnızım
içimde sana ait anıların kalıntıları saklı
ve bana ölü gelen kalabalıkların ağırlığı..
sen..
yoksun..
Gecenin bir yarısı yine güneş batmış
ışıkları kapatıyorum seni görmek için
ferah yanıma iki kişilik rüzgar istiyorum
gölgen ıslansın diye..
sen..
yoksun..
Ellerim sertleşmiş, duvarlar kanıyor
bıçaklar sürtünüyor pıhtılaşan kalbime
kimsesizlik kararmış gözlerimin içinde
halıların altından biri gülüp duruyor..
sen..
yoksun..
Yolların peşinden gitmiyorum artık
ilaç kokulu uykular sersem
ve artık çok sık yemek yiyorum ve çay içmiyorum
tabağımda sana küskün gözyaşları..
sen..
yoksun..
Hasta yanların kaçıyor benden
madalyam onlar benim, yakışıyor boynuma
yetişirsen, suni bir solunumla gözlerime değersin
PARÇAMsın sen, seni sevdim işte böyle ben..
şizofrenim..
sen..
yoksun...
Yalçın Giray KayaKayıt Tarihi : 16.6.2006 16:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ilaç kokulu uykular sersem
ve artık çok sık yemek yiyorum ve çay içmiyorum
tabağımda sana küskün gözyaşları..
diyorsam da sen inanma...
tebrikler...
TÜM YORUMLAR (24)