Parçalanmış Tebessüm Şiiri - Ese Ese

yalnızlık uzun sürüyor

sürdükçe yaşamak
daha da karanlık oluyor

karanlıklar bir süre sonra
kabuslara ve oradan da
uykusuzluklara uzuyor

uykusuzlukluğun her anı
şiddetli hatırlamalara
boğuyor insanı
mutluluğu hatırlamak gibi

zaman daha da ilerlediğinde
savaş artık mutluluğu
unutmamak için verilen
büyük bir çabaya
dönüşüyor

kendine yaptığın
yüzsüzlükler aynada
yüzüne yansıyor
kendinle daha çok
konuşmaya
başlıyorsun

gülmüyor
sadece tebessüm ediyorsun

yalnızlığa
karanlığa
kabuslara
hatırlamalara
mutluluğa