Gözyaşlarımın süzüldüğü gri bir dünyada tutsak bir deli miyim yoksa özgür bir şair mi?
Sözlerimle suladım duygularımın ebediyete irtihal ettiği şehit mezarlığımın bahçesini.
Hâletiruhiyem bir bemolün şakağında çekmiyor şerbetini.
Diyezin melodik kör kuyusuna hapsolan bir umudun eşliğinde çekiyorum zıkkım mihnetini.
Parçalanmış bir bütünüm, yarımımı yalnızlığımla baş başa bıraktım.
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta