Parçalanmalar Şiiri - Tanju Büyükkaya

Yapmam gerekeni yaptım parçaladım.
Eninde sonunda yapacağımı eninde sonunda yaptım.
Gittim… Kuyuya attım. Kuyuya düştüm.
Yenildim. Kendimi yendim. Onu yendim.
Düşler kurduranımı öldürdüm.
Gözlerimi gökyüzüne diktim, Tanrıya yaptım dedim.
Aynadaki gözlerime gözlerimi diktim, tamam dedim.
Nefretle baktım, sevgiyle baktım, hırsla baktım, vahşice baktım. Tamam dedim.
Yaptım dedim. Parçaladım.
Parçalandım ve parçaladım.
Kırdım, döktüm, darmadağın ettim. Verdiklerimi param parça geri aldım.
Ağzımdan burnumdan getirdiği gibi ağzından burnundan getirdim.
Ben paramparça edendim. Parçalayandım.
Sevdiğine vurulan, sonra onu vurandım.
Tabancayı önce ona verip ateş ettirip vurdurup kendimi,
Sonra kan revan içinde geri alıp tekrar onu vurandım.
Ölendim, öldürendim.
İşte yine yapmıştım.
Gözyaşlarıma, sevgime, aldırış etmeden vurmuştum onu.
Yalnız kalmış, yalnız bırakmıştım.
Gözyaşlarımın derin bir kesikten sızan kan gibi hızlı hızlı ve sessizce akmasına aldırış etmeden yapmıştım bunu.
Bağıran ampullerin altında sabahları etmiştim.
Yazmıştım, çizmiştim, gözden geçirmiştim.
Tuzağa düşmüştüm, tuzak kurmuştum, pusuya düşürüp öldürmüştüm onu.
Cesedini sessizce karanlıkta arada duran renkte gökyüzüne sürüklemiştim.
Sevdiği renge onu geri vermiştim.
O cani renk kazanmış, ben kaybetmiş, hem kazanmıştım.
O renge geri gitmişti. Ben kırmızıya, sarıya, beyaza.
Vurmuştum onu.
Bitirmiş, bitmiştim. Seçimimi yapmıştım gitmiştim.

İNAN TANJU BÜYÜKKAYA
08.10.2013 – 01:10