Dağa rüzgar, denize kum, ben de bu gurur
Nerden sevdim,
Gece parçalanır, ben parçalanır
Yürek parçalanır…
Ölüme alışırım, Alışıyor da insan
Ayrılığa alışamadım
Alışılmıyor da
Beden parçalanır, dokularım parçalanır
Ruh parçalanır…
Ellerini siler şafak her söktüğünde
Kokun gelir her gül bittiğinde
Beni de anlat, gurbet dilinde
Sözler parçalanır, kelimeler parçalanır
Görse halimi ay…
Ay parçalanır, güneş parçalanır…
Denizler mi coşar, içim yara
Kemre tutmuş ayrılık acıya
Savurun beni de dalgalar bir kıyıya
Kıyı parçalanır, umut parçalanır
Eylül parçalanır…
Vedalaşmalar yok mu?
Çekip gitmeler bir de,
Zamanı kesmişler, boğmuşlar bir yerde
Bir bütün parçalanır,
Tuz buz olup,
Sökseler içimi, baksalar bi
Gören parçalanır…
Ah Bir anlatsam, döksem içimi
Kalan parçalanır, duyan parçalanır…
Bakma gözlerime, gözlerin parçalanır
Tutma elimi, ellerin parçalanır
Sakın sevme beni, tüm sevdalar parçalanır…
Kayıt Tarihi : 7.9.2008 11:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
paramparça ama güzel bir şiirdi :)
Çekip gitmeler bir de,
Zamanı kesmişler, boğmuşlar bir yerde
Bir bütün parçalanır,
Tuz buz olup,
Sökseler içimi, baksalar bi
Gören parçalanır…
Ah Bir anlatsam, döksem içimi
Kalan parçalanır, duyan parçalanır…
harika..
kutluyorum
namık cem
kaleminiz daim olsun
TÜM YORUMLAR (19)