Parça Parça Sakinliğim..

dört duvar odamın penceresi
vakit akşam
masal gibi açılıyor zaman
sinsi bir oyun başlıyor
uzanıyorum boşluğuma
kaybeden terkedecek
tekrar yazılacak eski satırlar
param da bitiyor ya
yoksul kalacağım gece yarılarında
bakışlarımın sessiz bağırtısı
dizginlenmişken
son sızılarımın gölgesinde
ve hep
bir arzu yoklayacak korkak bedenimi
yokluğu yok yüzümün
doğunun yitik sarısı
tenime yansıyacak
aydınlığın parça parçası
sonlandıracak
çocuksuz içlerimi
kavrulmuş kokumu
tenhalığın kalaba sokaklarında
yitirirken
ben
kendi dünyamı arayacağım
utanmazların arasında
bilirim
akşamları böyleyken mesken mahalli
masal gibi kapanacak gece
rüyalara damlayarak
son bir kez
ve terkedilişin öyküsü
başlayacak
duyuyor musun?
canlanıyor karanlık
ilk kez yaşıyorsun geceyi
ilk kez bilinçsiz
bu kadar farkında..
bir hüznün kokusu yayılıyor
hani
yenildiğin bir tutku diye yazacaktın
sın sızılarımın gölgesine
seni bizden
bizi
sizden alan kavuşmalara..