Yazıyorum , karalıyorum.
Anlaşılmayacak olmaktan değil açıklamaktan yoruluyorum,
Ayağım takılsa tutmayacak insanlar tarafından eleştiriliyorum.
Yalnız geziyorum , kendi yolumda çakıllara batıyorum,
Eziliyor , eziliyor, eziliyor ve büzülüyorum...
Onların gördükleri ayaklarımın üstü,
Benim hissettiklerim yaralarım.
Kanımla oynuyorum,
Mavi, kırmızı damarlar ve yarılmış...
Karanlıktan başka bir şey gözükmeyen yerde kızıllık,
Ve olmaması gereken yerde kaybolmuş ben.
Hiçbir yerde olmamanın , her yere ait olmaya çalışmanın yükü ve ben.
Acıyı hissetmiyorum, yorulmuşum , kızılı karanlıktan ayıramıyorum...
Hepsi karanlığın bir parçası.
Ben,
Kızıl,
Ve kızıl.
Kayıt Tarihi : 30.4.2024 22:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kızıl , anlatır bazen bana kendimi. Anlatır bana her şeyi. Gösterir gerçekliği. İnsanların bencilliğini , fedakarlığın masaldan farksızlığını , olması gerekenin olmaması gerekenle üstü kapatıldığı, gözlerin kör olduğunu, umursamanın haramcasına davranıldığını. Alıştım , kızılla yaşıyorum. Yaşamak istiyorum , belkide değmez kızılı görmeye ama... Bu iğrençlikleri de yaşamaya değmez aslında.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!