Parayı Veren, Düdüğü Çalar - Çocuk Şiiri

Nasrettin Hocamızı biliriz.
Şakalarıyla güleriz hepimiz
İşte güleç yüzlü ak sakallı tonton hoca
Demiş:-“ Dememeli oldum artık koca.
Bugünün işini bırakma yarına
Bak çarşıdan alınacak öteberi
Bizim eşeği bir güzel semerlemeli!
Semerin üzerine yerleştirmiş
Çuvalını, sepetini
Yanına almış heybesini
“Deh” eşeğine.
Bir de türkü tutturmuş sevine sevine.
Köylün dışına çıkmış.
Gökyüzü pırıl pırılmış, açıkmış.
Güzel havayı gören köyün çocukları,
Çoraplarını çıkarmışlar,
Dereye sokmuşlar ayaklarını.
Hocayı gören çocuklar,
Gülerek etrafını sarmışlar.
Kimi demiş:-“Hocam böyle nereye?
Kimisi Hoca efendi bizi bindir eşeğe.
Hoca demiş:-“ Durun bakalım, yaramazlar..
Çarşıya gidiyorum; çok işim var.
Çocuklar sevinerek el çarpmışlar.
Al yanaklısı:-“ Bana düdük alsana..”
Kısa pantolonlu:-“Bana da, bana da
Hep bir ağızdan bağrışmışlar.
Düdük al,düdük al.” diye çağrışmışlar.
Yeşil gömleklisi, cebinden çıkarıp bakmış paraya,
Usulca uzatmış hocaya:
-“ Hoca efendi, işte para.
Nasrettin Hoca ayrılmış çocuklardan.
Zaman bir hayli geçmiş,
Bazı çocuklar evlerine gitmiş.
Düdüğü bekliyormuş bizimkisi
Uzaktan görünmüş Hoca’nın eşeği
Çocuklar hep birden sevinmişler.
Hocanın gelmesini beklemişler.
“Hani Hoca düdük? ” demişler.
Bizim hocanın ceketini çekiştirmişler.
Hoca heybesinden bir tek düdük çıkarmış.
Bütün çocuklar şaşırmışlar
Yeşil gömlekliye:
-“Al çocuğum düdüğün işte”
Çocuklar hep bir ağızdan:
-“Hani bize? Hani bize? ”
-“Eee ne yapalım? Bak bana,
Bu arkadaşın verdi yalnızca
Çarşıya giderken para.
Göbeğini tutarak güler.
Şaşıran çocuklara bakar:
-“Unutmayın parayı veren, düdüğü çalar.”

14 Kasım 1983 Mersin