Paraya Öfke Şiiri - Hasan Arif

Bugün ayın on beşi!
Para alacağım bankadan,
Kalmışsa, kredilerden artan.
Kira, servis ücreti, elektrik, su, telefon ödeyeceğim
Ve doğalgaz alacağım, kalmışsa bana para.
İşte dostlar bunlara yarar para, sevilmez!
Sevilmemeli! Ama ne yapsam boş,
Kurtulamıyorum paranın esaretinden,
Sorarım ey dostlar; Var mı?
Para kadar güçlü olan bu dünyada.
Esareti bu kadar güçlü ve yaygın,
İnsanları kolayca esir alan,
Ve elden ele dolaşıp ta,
Yine de güç bende diyen, var mı?
İnsanı, hep kendine tutsak eder,
Maddi ve manevi bütün güç onda,
Sevgi onda, kin onda, hastalık onda, stres onda.
Eskiden anasını kızından ayırır derlerdi,
Şimdi oğlunu, eşini ve torununu bile ayırdı,
Param parça etti bütün aileyi.
Ey para! sen kendini bu kadar güçlü görme,
Her şeyimi alsan da benden,
İmanımı ve şerefimi alamayacaksın,
Onun içindir ki sevmeyeceğim seni,
Aşağılık! kağıt ve demir parçası!
Seni sev me ye ce ğimmm…