umut diyordu kadın
son kez bir umut
sabrın tezgahında dokuyan elleri kırık
yeni masallar yazıyordu
seher vakti sabahlara
sabahları yitiriyordu akşama vardığında
yazık..
yazık ki ne yazık!
o ki..
bir çocuk
tüm çocuklar gibi büyümeyen
düşler ekerdi düşsüz zamanlara
düşlerdi sıcacık ekmek tadında
bayram sabahları kadar sevinçli
umut diyordu kadın
son kez bir umut
hiç yabancısı değildi beklediği duraklara
çıkarken o son yolculuğa...
Kayıt Tarihi : 21.9.2009 00:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
SELAM VE DUA İLE EFENDİM
TÜM YORUMLAR (4)