Parantez içi Şiiri - Bahar Gökkaya

♾ { ~~Parantez içi~~ } ♾
〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️
Yıllar öncesine dayanan bir hikaye benimkisi
Ne başlangıcı belli ne sonuna gelebildi
Bir hikaye işte
Varla yok arası,
Hayal ve gerçek karmaşası...
Sanki bir mektubun ara satırı
Hiç bitmedi bitmeyendi
Ne noktası ne virgülü
ne de parantez içi
Yok,
yok aslında
Hep parantez içi...
♾ { ... } ♾
Yine aynı yerden yazıyorum hiç bitmeyeni
Bütün hüzünlü sesler içimde
hepsi sesine benzer
Akşam oldu yine
herkes evine çekildi
Çaylar demlendi
Koyu muhabbetler sardı dört duvarları
Bir benim duvarlar duymadı sesimizi..
Oysa ben hep vardım, sen ise
var olduğunu sandığımdın
Kalemime anlattım bütün derdimi ve kederimi, yani seni ..
Başka kimseye anlatamadım ki.. Duvarlarım hep soğuktu,
insanlar gibi..
Herkes gibi
onlarda anlamazlardı ki beni..
♾ { ... } ♾
Ah kağıtlarım, en çok size haksızlık ettim
Tertemiz bağrınıza sitemlerimi ektim
Sonra gözyaşlarımla ıslattım, kirlettim sizi
yüreğimi kirlettiğim gibi..
Yırttım, Attım..
Bütün hayallerimi attığım gibi
Ama siz darılmadınız hiç bana
Katlandınız her davranışıma..
Buruşturup kaç kez fırlatıldınız cam kenarına..
Bitmediniz
Yine geldiniz bembeyaz bakışlarla
Hasbihâlimi söylesem,
divaneler ağlardı bana
Bu yolculukta
yârenlik edendiniz
kederime, tasama ..
♾ { ... } ♾
Parantez içim
Başlamamış bir bitik gibisin
Iki çizgi arasında hikayemin anlamı.. Hiç bitmeyen, bitmeyenimsin..
Ve yine yağmur ıslatıyor,
Hiç gelmeyecek olan
Ayaklarına hasret, kaldırımları..
Kararan gökyüzü gibi
ruhumun mabedi ..
Anlatamadıklarım kadarsın
Hep eksik, hep yarım, sanki göreceli, Sanki bir parantez içi...
♾ { ... } ♾
Çöktü yine karanlık..
Kimine uyku olup gözünde mesken, Kimine dert olup yürekte kor iken, Ben özlem'in ile sersefil...
Çocukken de böyleydim..
Uzaklara dalmayı
Hayallerde kaybolmayı
Ve en çok da sevdiklerimin
hep yanımda olmasını isterdim..
Biliyor musun ?
Ben bunu, o zaman bile beceremedim...
Şimdi kime kızayım ki ?
Benimkisi
Açılmış bir parantezin,
Kapanmayan çizgisi..
Tamamlanmayan bir hikaye
Hayatımın bütün gerçeği...
♾ { ... } ♾
Kabul olmayan bir duânın ince sızısı yine sardı
yine yakaladı beni
Anlamını yitiren bir parantez içi...
Inan alıştım artık
Kaç mevsimdir böyleyim, bilmiyorum .
Kaç gecemi ziyan ettim özleminle, bilmiyorum .
Aslında kaybolmaya çok ihtiyacım var
Bu yüzdendir hep kaleme sarılışım Senli mısraların arasında yok oluşum
Ya da yeniden var oluşum
Bunu bile anlatamıyorum..
♾ { ... } ♾
Bir hikayenin parantez içinden sesleniyorum sana :
{ "Kaybolmaya çok ihtiyacım olduğunu sanıyordum ya !
Bu düpedüz yalan !
Ben en çok bulunmaya muhtacım!" }

♾ { ... } ♾