Paranoyak Hayatlar Şiiri - Hüsnü Bala

Zamanın sonsuz sonlarında yürürken senin rıhtımlarımda içime kan doldu
Yetmedi nefesim anlatmaya seni, haykırışlarım karıştı kümülüs bulutlarına
Kırkikindi yağmurlarına tutuldum sırılsıklamım şimdi...

Not defterimde öbür dilde adını yazdım kan revan düşlerimle
Payitahtına ulaşmak için yıllar harcadım küskünlük sularında
Seline tutuldum, zamansız yağmurlarının gözlerimin...

Çağın vebali şimdi üstümüzde hüküm sürmekte
Paranoyak hayatlar, şizofrenik kalabalıklar çoğalıyor durmadan
Gün bana susuyor, ben güne küsüyorum senin rıhtımlarında...

Dahası mı:?
Geriye pişmanlıklar ve kırgınlıklar kalıyor zamanın ben dolu sen hallerinde
Kabahatli düşler ve kendine yetemezlikler kalıyor...

Kime dokunsam seni hatırlıyorum
Kimi sevsem sana benzemeye çalışıyor
Ulaşmak için yüreğimin son durağına…

Her şey kırılıyor bir bir
Çat diye çatlıyor katlandığımız ömürler
Çat diye çatlıyor gönlümüzle onardığımız yürekler…