Paranoyak Şiiri - Gülem Bektaş

Sevdamın paranoyasında gizlisin
Bir şüpheyle bağlı olsam da sana
Hüzün kentine son yolculuk bu
Geri dönüşüm yok artık bir daha

Yüreğim ürperir her kapı çalınışında
Kapıdaki sensin diye koşarım, umutsuz
Bir selvinin dalı kırılır içimde
Yenik sevdam incinir, aşksa mutsuz

Akşam sefaları açar bahçemde
Karanlık çöker sokağıma, beklerim
Sigara külü dökerim avuçlarıma
Saatleri hasretine eklerim

Bilmezsin benden uzakta halimi
Senin aklında kim bilir hangi kavak yelleri
Yarama tuz basar Sivas türküleri
Unutmadım daha bana dokunan elleri

Gelsen kapıma belki açamam
Ağzı mühürlü bir dönencedir gurur
Korkar çekinir senin gözlerinden
Alır da yüreğini yerlere vurur

Boşuna hayalini yollama bana
Kapıma kilit vurdum açılmaz artık
Kim o desem de benim deme sakın
Her seferinde gelen çıplak yalnızlık