Düzlemsel bir boylamı olmalıydı yalnızlığın.
Kargaşık burgaşık,öyle eğri büğrü değil.
Ensemde bir ses solumalı,şöyle buz gibi.Orada kopmalı film,ya da o özlü nakarat gelmeden yarıya ortadan kaldırılmalı durdurulmazlık.(Eşitlik...)
Devreye küçük adamlar girmeli sonra sırasınca.
Karamsarlık; bir boncuk dizisi olmalı gölge kayboluşlarda.
Kopup dağılmalı önemsiz bir dokunuşta ipler beynimde ve sonra da adı konmalı belki belirsiz şairliğimin.
Dercesine; kime ne...
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
