Paranın Cazibesi Şiiri - İsmail Güçtaş

Eski defterlerinden,
Kopardığı sayfalarla,
Para demetleri yapan kızım,
Oyuncak da olsa kapılmış,
Paranın cazibesine...

Bir akşam,otururken balkonda,
Kara kara düşündüğümü görünce,
Sevgili yavrum:
Düşünme baba,
Borç vereyim istersen ben sana,
Deyince,
Oyuna kaptırarak kendimi,
Bir oh çekivermişim derinden,
Ve ardından keyifle,
Ver bakalım oradan bir on milyar demeti,
Deyivermişim...

Eski defter yaprakları da olsa,
O kadar borç fazla gelmiş olacak bizim kıza...
Ellerini beline koyup, kaşlarını çatarak,
Annesinin müsvettesi,
O kadar para istenir mi?
Hiç kusura bakma baba,
Demesin mi?
Kar yağdı sanki o an,
Güvendiğim dağlara!

Bu oyun hatırlattı bana çok acı bir gerçeği,
Daha iyi anlıyorum artık,
Her borç istediğimde,
Can dostumun surat asıp,
Neden böyle renkten renge girdiğini...