Paran biterse Şiiri - İbrahim Selim

Paran biterse.

Paran biterse,telefonun susar,
Paran biterse,kapın çalmaz,
Paran biterse,
Ne arayanın,ne soranın olmaz,
Paran biterse, söz nüfusun bile kalmaz.
Düşersin, düşersin ya yerden yere,kimse bile dönüp bakmaz.
O titreyen ellerinden kimse tutmaz tek kalırsın,
Kapım çalar,gelen olur bekleyersen aldanirsin.
Kaçan kaçar,giden gider,yüz çevirir her gidince,
Bağrın başı alev alır sızıldayar ince ince.
Konuşacak kimse kalmaz tek tabanca takılırsın,
Nerde seven o dostlarım etrafına bakınırsın,
Umutsuzca,çaresizce sıkıldıkça sıkılırsın,
Dünya çöker gözlerinde,o an artık yıkılırsın.
Ocakların tütmez olur,
Bacakların gitmez olur,
Ne sevdiğin o dostların,
Yoldaşların,sirdaşların,
Nede ki o gardaşların,
Harayina yetmez olur.
Dil dediğin yel götürür
Gözlerini sel götürür,
Kimse kalmaz etrafında,
Ölsen bile el götürür.
Paran biterse.

İ Selim.