PARAMPARÇAYIZ
06.02.2023 unutulmayacak bir tarih.
Ne kadar can gitti, arkadaşlarım vefat etti. Evimize yıkım kararı verildi. Arkadaşlarım farklı şehirlerde. Ben de gitmek istiyorum buralardan. Sıkıldım artık. Hiçbir şeye tahammülüm kalmadı. Sıcacık evimizdeydik. Mutlu mutlu yaşıyorduk. Ama şu an bir çadırdayız. Bir evimiz yok. Kurtarabildiğimiz eşyalar var ama hepsi talan. Önümde bir sınav var. Çalışmaya çalışıyorum ama evimizdeki kadar verimli olmuyor. Yok onu getir yok bunu götür. Offfff bıktım ya. Bırakın çalışayım. Ailemi çoook seviyorum. İyi ki yanımdalar. O binadan nasıl çıktık bilmiyorum çok şükür bizim güneşevlerde ölen ya da yaralanan olmadı ama diğer yerlerdeki çoğu kişi çıkamadı. Çok üzgünüm. Bu depremin demek ki olması gerekiyormuş. Ama ben inanıyorum yeniden bir evimiz olacak, mutlu yaşamaya devam edeceğiz ama her zaman bir tarafımız buruk kalacak. Doğan, Zümra... Ve bilmediğimiz, haber alamadığımız ya da tanımadığımız onlarca insan. Bizim can kaybımız yok çok şükür ama sevinemiyorum bile. Bu isimleri her duyduğumda gözlerim doluyor. Mucizeler oluyor, insanlar kaç saat sonra çıkarılıyor. Bu çok güzel ama sevinemiyoruz. Dedim ya az önce de sevinemiyoruz. Birkaç gün sonra her şey unutulacak. Ama biz unutmayacağız. 4.17'yi, 7.8'i,6 Şubat'ı UNUTMAYACAĞIZ...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta